کعبهٔ صواب مولانا
«کعبهٔ صواب» در نگاه مولانا، یک ترکیب عرفانی و استعاری است که نشان‌دهندهٔ پیوند میان حقیقت، نیت درست و عمل صحیح است. این عبارت، بر خلاف کعبهٔ ظاهری که ممکن است توسط هر کسی طواف شود، به مقصدی اشاره دارد که تنها با نیت و عمل درست می‌توان به آن رسید.
تفسیر واژه‌ها
کعبه: نماد مقصد نهایی و حقیقت الهی است.
صواب: به معنای درست، صحیح و راست است.
وقتی این دو واژه در کنار هم قرار می‌گیرند، معنای عمیقی را منتقل می‌کنند: "کعبه‌ای که تنها از راه درست می‌توان به آن دست یافت."
معنای «کعبهٔ صواب» در نگاه مولانا
در نگاه مولانا، این عبارت به چندین حقیقت اشاره دارد:
هدف نهایی: هدف اصلی سالک و انسان، رسیدن به صواب (درستی و حقیقت) است. این حقیقت به عنوان یک کعبهٔ واقعی عمل می‌کند که هر کس با نیت درست به سوی آن حرکت کند، به آن خواهد رسید.
نیت پاک: مولانا بر این باور است که ارزش یک عمل، به نیت آن بستگی دارد. اگر نیت انسان برای رفتن به حج یا هر عبادت دیگری، صواب (درست و خالص) نباشد، آن عمل بی‌ارزش است و او هرگز به کعبهٔ حقیقی نمی‌رسد.
راه درست: این عبارت به معنای این است که رسیدن به حقیقت، نه از طریق هر راهی، بلکه تنها از راهی صحیح (صواب) و با پیروی از اصول درست عرفانی و اخلاقی ممکن است.
به طور خلاصه، «کعبهٔ صواب» در نگاه مولانا، نمادی از این است که مقصد نهایی انسان، حقیقت مطلق است که تنها با نیت پاک و عمل درست (صواب) می‌توان به آن دست یافت. این مفهوم تأکید می‌کند که در مسیر معنویت، راه و مقصد هر دو باید صواب باشند.