"وصال کعبه" در شعر سعدی به معنای رسیدن به کعبه و ملاقات با آن است. این عبارت معمولاً نه فقط یک سفر فیزیکی، بلکه یک سفر معنوی و نمادین را نشان می‌دهد.
در نگاه سعدی، "وصال کعبه" نماد رسیدن به هدف نهایی، پایان یافتن سفر و ملاقات با حقیقت یا معشوق است. این وصال به سادگی به دست نمی‌آید، بلکه نیازمند تحمل سختی‌ها و خطرات مسیر است.
در بیتی که شما به آن اشاره کردید:
وصال کعبه میسر نمی‌شود سعدی مگر که راه بیابان پرخطر باشد
سعدی می‌گوید که رسیدن به وصال کعبه، که نماد حقیقت و کمال است، ممکن نیست مگر اینکه راه آن از بیابان‌های پرخطر و دشوار بگذرد. این بیت، اهمیت تلاش و سختی کشیدن در راه هدف را نشان می‌دهد و به این نکته اشاره دارد که هر آرمان بزرگی، هزینه‌ای دارد و باید برای رسیدن به آن، از دشواری‌ها نترسید.
به طور خلاصه، "وصال کعبه" نمادی از پاداش و نتیجهٔ شیرین صبر و استقامت در راه رسیدن به یک آرمان بزرگ است.