در پاسخ به درخواست شما درباره اصطلاحات فازی (Fuzzy) در اشعار اوحدی کرمانی، باید توضیح داد که اصطلاح «فازی» به عنوان یک واژه علمی و تخصصی در منطق و ریاضیات، در اوحدی کرمانی (قرن هفتم و هشتم هجری) زمانی وجود ندارد. این اصطلاح توسط لطفی زاده در سال ۱۹۶۵ مطرح شد. بنابراین، جستجوی مستقیم اصطلاحات فازی در اشعار اوحدی به معنای علمی آن بی‌نتیجه خواهد بود.
با این حال، اگر منظور شما از فازی ، مفهومی مانند ابهام ، چندمعنایی و نمادگرایی است که مرزهای مشخصی ندارند، می‌توان این را در اشعار اوحدی کرمانی مشاهده کرد. در عرفانی، بسیاری از ادبیات عامدانه مبهم و چندوجهی بیان می‌شوند تا از سطحی و عقلانی فراتر روند و به درک شهودی و قلبی نزدیک شوند.
ابهام و چندمعنایی در شعر اوحدی
اوحدی کرمانی، مانند دیگر شاعران عارف، از واژه‌ها و مفاهیم برای بیان حقایق پیچیده‌ای استفاده می‌کنند که با زبان معمولی قابل بیان است.
کعبه: او از کعبه نه تنها به عنوان یک بنای مقدس، بلکه به عنوان نمادی از کعبه دل ، کعبهٔ تن و کعبهٔ وصال استفاده می‌کند. این چندمعنایی باعث می‌شود که معنای کعبه در شعر، مرزهای مشخصی نداشته باشد و هر خواننده بر اساس آن معنای متفاوتی را درک کند. این موضوع در نوع خود، با منطق «فازی» و ابهام معنایی همخوانی دارد.
عشق و مستی: عشق و مستی در اشعار اوحدی، مفاهیمی هستند که مرز آنها با عقلانیت و هوشیاری مشخص نیست. مستی او از شراب زمینی نیست، بلکه از جذبهٔ الهی است. این حالت، یک وضعیت فازی و غیرقابل اندازه گیری است که در آن، عقل و هوش از کار می‌افتد.
به طور خلاصه، اصطلاح «فازی» در زمان اوحدی وجود ندارد .