برداشت

شاهد غیب

عبارت "شاهد غیب" در ادبیات عرفانی و مذهبی به معنی ناظر و آگاه از عالم غیب است و معمولاً به خداوند یا اولیای الهی که به اذن خدا بر اسرار نهان آگاهند، اشاره دارد.

معانی و کاربردها:

1. در قرآن و روایات:

   • خداوند به عنوان "شاهد غیب" شناخته میشود، زیرا بر همه چیز، حتی آنچه از دید بندگان پنهان است، آگاه است.

     • مثال: "وَ اللَّهُ شَهِيدٌ عَلى ما تَعْمَلُونَ" (خداوند بر آنچه انجام میدهید شاهد است - قرآن، آل عمران:۹۸).

   • برخی اولیای الهی نیز به اذن خداوند از غیب آگاه میشوند.

2. در عرفان و ادبیات:

   • عارفان بزرگی مانند حافظ از این مفهوم استفاده کرده اند:

     • "شاهد غیبم آرزوست، هر که جانش آرزوست" (حافظ)

     • اشاره به عشق الهی و شهود باطنی دارد.

3. در فرهنگ شیعی:

   • گاهی به امامان معصوم (ع) به عنوان کسانی که به اسرار غیب آگاهند، اشاره میشود.