کربلا در فرهنگ و ادبیات شیعی، فراتر از یک مکان جغرافیایی، به نمادی از شهادت، ایثار، ظلم‌ستیزی، و اوج فداکاری در راه حق تبدیل شده است. واقعه عاشورا و شهادت امام حسین (ع) و یارانش در این سرزمین، تأثیر عمیقی بر عرفان و شعر شیعی گذاشته است. فیض کاشانی، به عنوان یک عارف و فقیه شیعی، نیز به کربلا و واقعه‌ی عاشورا در اشعار خود توجه ویژه‌ای داشته است.
بررسی "کربلا" در ابیات ذکر شده
در بخش‌هایی از دیوان فیض کاشانی که شما ارائه داده‌اید، "کربلا" به طور مستقیم در این بیت یافت می‌شود:
فیض کاشانی » شوق مهدی » غزلیات » شماره ۳۰:
"آن کربلاست منزلگاه ما"
در این بیت کوتاه اما پرمعنا، "آن کربلاست منزلگاه ما" می‌تواند چندین لایه‌ی معنایی داشته باشد:
هدف و مقصد نهایی: کربلا به عنوان منزلگاه و مقصد نهایی شاعر یا گروهی از افراد معرفی شده است. این می‌تواند اشاره به آرزوی زیارت کربلا و شهادت در راه امام حسین (ع) باشد که برای بسیاری از شیعیان، اوج کمال و آرزوی زندگی است.
سمبل مبارزه و ایثار: "منزلگاه ما" بودن کربلا به این معناست که راه و رسم زندگی و آرمان‌های آنها بر اساس اصول و ارزش‌های کربلا، یعنی ایستادگی در برابر ظلم، فداکاری در راه دین، و تسلیم در برابر اراده‌ی الهی، شکل گرفته است. این بیت می‌تواند بیانی از هویت شیعی و عاشورایی باشد.
پذیرش رنج و بلا: کربلا نماد بلا و رنج نیز هست. "منزلگاه ما" بودن کربلا می‌تواند به معنای پذیرش رنج‌ها و سختی‌ها در راه دین و حق باشد، همان‌گونه که امام حسین (ع) و یارانش در کربلا رنج بردند.
اوج معرفت و عشق: کربلا اوج تجلی عشق الهی و معرفت حقیقی است. "منزلگاه ما" بودن آن می‌تواند به معنای این باشد که طریق رسیدن به معرفت و عشق حقیقی، از راه کربلا و درس‌های عاشوراست.
با توجه به اینکه این بیت از بخش "شوق مهدی" است، ممکن است اشاره به آیزمان ظهور امام زمان (عج) و جهاد در رکاب ایشان باشد، که خود ادامه‌ای بر راه امام حسین (ع) است و به نوعی به سرانجام رساندن اهداف عاشوراست. در این صورت، "کربلا" می‌تواند نمادی از عرصه‌ی مبارزه و شهادت در راه برپایی عدل جهانی باشد.
فیض کاشانی با آوردن نام "کربلا"، به طور فشرده تمامی مفاهیم عمیق عاشورا را به ذهن خواننده متبادر می‌کند و هویت و مقصد معنوی خویش (یا گروهی از شیعیان) را در پیوند با این سرزمین مقدس و واقعه‌ی تاریخ‌ساز آن بیان می‌دارد.