بسیار خب، بیایید این جنبه از جایگاه جمعه در نگاه صامت بروجردی را دقیق‌تر بررسی کنیم:
۱. جمعه: روزی از ایام‌الله و شریف
در دیدگاه صامت بروجردی، جمعه فراتر از یک روز عادی از هفته است؛ این روز جایگاهی مقدس، پربرکت و ویژه دارد، هم‌تراز با اعیاد بزرگ دینی. این امر به وضوح در قصیده‌ی شماره ۲۰ او، که در مدح امام علی (ع) سروده شده، نمود پیدا می‌کند:
"که برون از حد و عد هر سه شریفند و سعید عید نوروز و دگر جمعه وعید اضحی چشم آفاق به فیروزی این روز برید"
در این ابیات، صامت بروجردی، جمعه را در کنار عید نوروز (که نماد رستاخیز طبیعت و در فرهنگ ایرانی و اسلامی دارای جایگاه معنوی است) و عید اضحی (یکی از بزرگ‌ترین اعیاد اسلامی و یادآور فداکاری حضرت ابراهیم و اسماعیل) قرار می‌دهد. این هم‌ترازی نشان می‌دهد که:
جمعه در نگاه او، یک "عید" است: حتی اگر عید رسمی نباشد، فضیلت و برکت آن در حد اعیاد بزرگ است. این امر بازتاب‌دهنده‌ی جایگاه جمعه در روایات اسلامی به عنوان "سید الایام" (آقای روزها) و "عید مؤمنین" است.
روزی برای فیروزی و سعادت: عبارت "چشم آفاق به فیروزی این روز برید" بیانگر امید و انتظار برای برکات و پیروزی‌های معنوی است که در این روز محقق می‌شوند. این فیروزی می‌تواند هم شامل برکات دنیوی و هم عنایات اخروی باشد.
یادآور قداست و تجدید عهد: در فرهنگ اسلامی، جمعه روزی برای تجدید عهد با امام زمان (عج)، انجام عبادات خاص، زیارت اهل قبور و تفکر و تأمل است. صامت بروجردی این قداست را در شعر خود بازتاب می‌دهد.