«اشعار مصیبت» صامت بروجردی، همانند سایر آثار او، سرشار از ارجاعات به امام حسین (ع) و واقعه جانگداز کربلاست. این ارجاعات به طور مداوم بر مظلومیت، شهادت، و جایگاه والای ایشان تأکید دارند.
مظلومیت و شهادت امام حسین (ع)
تشنگی و قربانی شدن: در چندین مورد به تشنگی امام حسین (ع) اشاره شده است، مانند «زاده زهرا حسین بی معین تشنه کام» (شماره ۸)، «از لب خشک حسین یاد آر کز بهر نجات» (شماره ۱۴)، «یادش آمد از لب خشک حسین دلبند زهرا» (شماره ۱۶) و «این غریب آخر حسین بی کس عطشان توست» (شماره ۲۰). همچنین، شهادت ایشان با لب تشنه به کرات ذکر شده است: «کشته بی یار غمخوار و الم پرورم حسینم» (شماره ۲۸).
پیکر مطهر و جراحات: به بدن پاره‌پاره و بی‌سر ایشان اشاره شده است: «جسم صد چاک حسین تشنه عریان است» (شماره ۲۰)، «جسم حسین را به خون و خاک طپیده» (شماره ۱۸)، و «از قفا ببرید سر سلطان بی لشکر حسینم» (شماره ۲۸).
بی‌کسی و غربت: بر بی‌کسی و تنهایی امام حسین (ع) در کربلا تأکید شده است: «گفت با او ظالمی زان ناکسان زشت ابتر، کشته بی یار غمخوار و الم پرورم حسینم» (شماره ۲۸).
ارتباط امام حسین (ع) با اهل بیت (ع)
امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س): به نسب والای امام حسین (ع) و ارتباط ایشان با امام علی (ع) و حضرت زهرا (س) اشاره شده است: «آرام دل فاطمه و احمد مختار، از بعد حسن هست حسین سید اخیار» (شماره ۱۰)، «مادرم زهرای اطهر خود حسین سر جدایم» (شماره ۲۸).
امام حسن (ع): رابطه برادری با امام حسن (ع) و جایگاه ایشان در کنار یکدیگر ذکر شده است: «دامای حسین ع فرزندی حسنع» (شماره ۱۵)، «از بعد حسن هست حسین سید اخیار» (شماره ۱۰).
حضرت عباس (ع): به نقش حضرت عباس (ع) به عنوان سقای کربلا و شهادت ایشان در راه آب برای امام حسین (ع) اشاره شده است: «گشت سقای حسین از خجلت اطفال بی تاب» (شماره ۱۶).
حضرت زینب (س): نقش حضرت زینب (س) در مراقبت از کودکان امام حسین (ع) و حزن ایشان بر شهادت برادرشان برجسته است: «طفلان حسینت را از لطف رعایت کن» (شماره ۱۲)، «زیب پیکر زینب آغوش پیغمبر حسینم» (شماره ۲۸).
دیگر ائمه (ع): به ارتباط امام حسین (ع) با سایر امامان از جمله امام رضا (ع)، امام جواد (ع) و امام زمان (عج) اشاره شده است، که همگی از نسل ایشان هستند: «ای شهنشاه بلند افسر به حق مجتبی، حرمت خون حسین جد تو زین العبا» (شماره ۲۰)، «حسنی خوی حسین خلقت و سجاد خصال» (شماره ۱۳).
جایگاه و فضیلت امام حسین (ع)
سید اخیار: «از بعد حسن هست حسین سید اخیار» (شماره ۱۰).
عزیز زهرا و نور چشم پیامبر (ص): «عزیز زهرا حسین تجمل و جاه داشت» (شماره ۲۱)، «هست این سر از حسین بن علی سبط پیمبر» (شماره ۲۸).
شافع و صاحب کرامات: تربت ایشان به عنوان «دارالشفای مرد و زن» معرفی شده است (شماره ۲۳).
رهبر حق: «تشنه لب سر داده اندر راه حق در کربلایم» (شماره ۲۸).
اشاره به مکان‌ها و وقایع مرتبط
کربلا: این صحنه اصلی واقعه است و بارها نام برده شده است: «چرا سوی کربلا شها به این عز و جاه» (شماره ۱۱)، «بود حسین در کربلا کاش بدین احتشام» (شماره ۱۹)، «آه از آن لحظه که شاه شهدا در میدان» (شماره ۶ قصاید).
مدینه: به سفر و اقامت امام رضا (ع) در مدینه و ارتباط ایشان با واقعه کربلا اشاره دارد: «کای صبا نزد رضا اندر مدینه کن گذر» (شماره ۸).
شام: به بردن سر امام حسین (ع) به شام و وقایع آنجا اشاره شده است: «حریم آل احمد را سوی بزم شراب امشب» (شماره ۲۵).
در مجموع، اشعار مصیبت صامت بروجردی با بیانی دردناک و سوزناک، به عمق فاجعه کربلا و مصیبت‌های وارد شده بر امام حسین (ع) و خاندان ایشان می‌پردازند. این اشعار نه تنها به روایت وقایع، بلکه به تجلی فضایل و مقام شامخ امام حسین (ع) نیز می‌پردازند.