رشیدالدین میبدی در "کشف الاسرار و عدة الابرار"، علاوه بر تأکید بر فضایل اخلاقی و جایگاه معنوی اهل بیت (ع)، به کرامات و برکات این خاندان نیز اشاره می‌کند. این روایات، نه تنها جنبه معجزه‌آسایی دارند، بلکه پیوند عمیق اهل بیت (ع) با فیض و قدرت الهی را به تصویر می‌کشند. حضور امام حسین (ع) در این کرامات، بر مقام والای ایشان در نزد خداوند دلالت دارد.
روایت روزی بی‌حساب در خانه حضرت فاطمه (س)
یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های کرامات اهل بیت (ع) که میبدی آن را نقل می‌کند، مربوط به رزق بی‌حساب الهی در خانه حضرت فاطمه (س) است. این روایت در ذیل تفسیر سوره آل عمران، آیه ۹ (نوبه ثانیه) آمده است:
"روی عن جابر بن عبد الله ان رسول الله ص اقام ایاما لم یطعم طعاما حتی شق ذلک علیه فطاف فی منازل ازواجه فلم یجد عند واحدة منهن شییا فاتی فاطمة فقال یا بنیة هل عندک شییا آکله فانی جایع فقالت لا و الله بابی انت و امی فلما خرج من عندها رسول الله ص بعثت إلیها جارة رغیفین و بضعة لحم فاخذته منها فوضعته فی جفنة لها و غطت عندها و قالت و الله لاؤثرن بها رسول الله ص علی نفسی و من عندی و کانوا جمیعا محتاجین الی شبعة طعام فبعثت حسنا او حسینا الی رسول الله فرجع الیها فقالت بابی انت و امی قد اتانا الله بشی ء فخبأته لک فکشفت عن الجفنة فاذا هی مملوءة خبزا و لحما فلما نظرت الیها عرفت انها برکة من الله عز و جل فحمدت الله و صلت علی نبیه ص فقال علیه السلام من این لک یا بنیة فقالت هو من عند الله إن الله یرْزق منْ یشاء بغیْر حساب فحمد الله و قال الحمد لله الذی جعلک شبیهة سیدة نساء بنی اسراییل فانها کانت اذا رزقها الله شییا فسیلت عنها قالت هو من عند الله ان الله یرزق و بعث رسول الله الی علی ع ثم اکل رسول الله ص و فاطمة و علی و الحسن و الحسین و جمیع ازواج النبی ص و اهل بیته جمیعا حتی شبعوا قالت فاطمة و بقیت الجفنة کما هی و اوسعت منها علی جمیع جیرانی و جعل الله عز و جل فیها برکة و خیرا."
تحلیل این روایت از منظر میبدی:
حضور در صحنه کرامت: در این روایت، امام حسن (ع) یا امام حسین (ع) (تردید از راوی است) نقش واسطه را دارند و پیام حضرت فاطمه (س) را به پیامبر (ص) می‌رسانند. این حضور کودکان اهل بیت در لحظه نزول برکت و کرامت، نشان‌دهنده طهر و پاکی وجود ایشان است که شایسته دریافت فیض الهی هستند.
رزق بی‌حساب الهی: میبدی این داستان را ذیل آیه "إنَّ اللهَ یرزُقُ مَن یشاءُ بغَیرِ حسابٍ" (همانا خداوند هر که را بخواهد بی‌حساب روزی می‌دهد) نقل می‌کند. این پیوند میان آیه قرآن و واقعه، بر این نکته تأکید دارد که کرامات اهل بیت (ع) چیزی ماوراءالطبیعه نیست، بلکه تجلی قدرت و رزق بی‌کران الهی است که از طریق اولیای خاص او جلوه‌گر می‌شود.
برکت و کثرت: معجزه در این روایت صرفاً به سیر شدن اهل خانه محدود نمی‌شود، بلکه حضرت فاطمه (س) تأکید می‌کند که ظرف غذا همچنان پر باقی ماند و حتی از آن به همسایگان نیز اطعام شد. این نشان‌دهنده "برکت" است؛ یعنی افزون شدن خیر و نعمت الهی به شیوه‌ای غیرعادی و فراتر از محاسبات مادی.
شبیه سازی با حضرت مریم (س): پیامبر اکرم (ص) در این روایت، حضرت فاطمه (س) را به حضرت مریم (س) تشبیه می‌کنند که از رزق غیبی بهره‌مند می‌شد. این مقایسه، مقام معنوی حضرت فاطمه (س) و جایگاه رفیع اهل بیت (ع) را در نزد خداوند برجسته می‌سازد.
تأکید بر پاکی و معصومیت: اینگونه کرامات که در فضایی از فقر و نیاز اتفاق می‌افتد، بر پاکی و اخلاص اهل بیت (ع) دلالت دارد. آنان با وجود تنگدستی، همواره در مسیر رضای الهی گام برمی‌داشتند و به همین دلیل، مورد عنایت و برکت ویژه خداوند قرار می‌گرفتند.
اهمیت این کرامات در نگاه میبدی
برای میبدی، این کرامات صرفاً داستان‌های شیرین نیستند، بلکه:
اثبات حقانیت اهل بیت (ع): این روایات، شاهدی بر مقام ویژه و حقانیت اهل بیت (ع) به عنوان کسانی هستند که مورد لطف خاص الهی قرار گرفته‌اند.
تشویق به توکل و ایثار: این داستان‌ها درس‌هایی عملی برای توکل بر خداوند و ایثار در راه او هستند. اهل بیت (ع) با وجود نیاز، باز هم به فقرا بخشیدند و خداوند نیز برکت خود را بر آنها نازل کرد.
تغذیه روحیه ارادت: بیان این کرامات، روحیه ارادت و محبت به اهل بیت (ع) را در میان خوانندگان تقویت می‌کند و آنان را به پیروی از سیره این بزرگواران تشویق می‌نماید.
در مجموع، میبدی با نقل اینگونه کرامات، ابعاد متعالی وجود امام حسین (ع) و خاندانش را فراتر از انسان‌های عادی به تصویر می‌کشد و آنان را شایسته دریافت فیوضات و برکات خاص الهی می‌داند.