برداشت

بیایید به بررسی زیبایی طبیعت در این ابیات بپردازیم و ببینیم فردوسی چگونه از عناصر طبیعی برای توصیف زیبایی و عظمت استفاده می‌کند.

1. جهان چون عروسی رسیده جوان……..پر از چشمه و باغ و آب روان

• تشبیه: جهان به عروسی جوان تشبیه شده است که نمایانگر زیبایی، طراوت و تازگی است. این تشبیه به خوبی شادابی و شکوه طبیعت را نشان می‌دهد.
• استعاره: چشمه‌ها، باغ‌ها و آب‌های روان به معنای نعمت‌ها و زیبایی‌های طبیعی هستند که جهان را پر از زندگی و سرسبزی می‌کنند.

2. جهان شد پر از داد نوشین روان……..بخفتند بردشت پیر و جوان

• تصاویر طبیعی: واژه "دشت" نشان‌دهنده طبیعت باز و گسترده است که صلح و آرامش در آن حکم‌فرماست. این تصویر زیبایی از همزیستی مسالمت‌آمیز طبیعت و انسان‌ها را به نمایش می‌گذارد.

3. جهان جوی بگذشت بر هیرمند....جوانی سرافراز و اسپی بلند

• تصاویر طبیعی: رودخانه هیرمند نشان‌دهنده زیبایی و قدرت طبیعت است و عبور پهلوان از آن، نمادی از شجاعت و ارتباط نزدیک انسان با طبیعت است.

4. جهان جوی چون روی دختر بدید...ز مغز جوان شد خرد ناپدید

• استعاره: روی دختر به زیبایی طبیعت تشبیه شده که می‌تواند تأثیر عمیقی بر روی عقل و خرد انسان داشته باشد. این بیت نشان‌دهنده قدرت زیبایی طبیعی در تأثیرگذاری بر انسان‌ها است.

5. جهان جوی بگذشت بر هیرمند....جوانی سرافراز و اسپی بلند

• تصاویر طبیعی: رودخانه و پهلوان سرافراز نمادی از شکوه و عظمت طبیعت و انسان هستند که با هم در تعامل‌اند.

6. جهان زنده باد به نوشین روان...همیشه جهان دار و دولت جوان

• تصاویر طبیعی: واژه "جهان دار" و "دولت جوان" به پایداری و جوانی طبیعت اشاره دارد که به واسطه عدالت و دادگری نوشین‌روان به دست آمده است.

7. جهان چون عروسی رسیده جوان……..پر از چشمه و باغ و آب روان

• تشبیه: دوباره این تشبیه استفاده شده تا زیبایی و سرسبزی طبیعت را به نمایش بگذارد.

این ابیات نشان‌دهنده تأثیرات عمیق طبیعت بر روح و روان انسان‌هاست و فردوسی با استفاده از تصاویر زیبا و طبیعی، توانسته حس جوانی، طراوت و شکوه طبیعت را به خوبی به تصویر بکشد.