برداشت

فردوسی » شاهنامه » پادشاهی یزدگرد هجده سال بود » بخش ۴ - پادشاهی بلاش پیروز چهار سال بود

... درم داد و آن لشکر آباد کرد

دل مردم کینه ور شاد کرد

فرستاده ای خواند شیرین زبان ...

... هم اندیشه روزگار کهن

چو او کینه ور گشت و من چاره جوی

سپه را چو روی اندر آمد به روی ...

فردوسی » شاهنامه » داستان کاموس کشانی » بخش ۵

... سرانجام ترسم که پیروزگر

نباشد مگر دشمن کینه ور

چو شیدوش و رهام و گستهم و گیو ...

فردوسی » شاهنامه » داستان کاموس کشانی » بخش ۱۴

... بیاری فراوان سپاه آمدست

بسی کینه ور رزمخواه آمدست

گمانم که آن رستم پیلتن ...

فردوسی » شاهنامه » داستان خاقان چین » بخش ۴

... همه نامداران کابلستان

چنو کینه ور باشد و رهنمای

سواران گیتی ندارند پای ...

فردوسی » شاهنامه » داستان بیژن و منیژه » بخش ۸

... بپیش نیاکانت بسته کمر

بهر کینه گه با یکی کینه ور

اگر شاه بیند بمن بخشدش ...

فردوسی » شاهنامه » داستان دوازده رخ » بخش ۶

... پس پشتشان دور ماند ز کوه

برد لشکر کینه ور همگروه

ببینی تو گوپال گودرز را ...

فردوسی » شاهنامه » داستان دوازده رخ » بخش ۱۰

... دو خونی برافراخته سر به ماه

چنان کینه ور گشته از کین شاه

ز کوه کنابد برون تاختند ...

فردوسی » شاهنامه » داستان دوازده رخ » بخش ۲۳

... خروشان به کردار پیلان مست

پر از جنگ و پر خشم کینه وران

گرفتند زان پس عمود گران ...

فردوسی » شاهنامه » داستان دوازده رخ » بخش ۳۱

... بیفروزد این رزمگه را به فر

بیارد سپاهی به نو کینه ور

یکی هوشمندی فرستاده ام ...

فردوسی » شاهنامه فردوسی » جنگ بزرگ کیخسرو با افراسیاب » بخش ۲۷

... ز گنج و ز تخت و ز نام بلند

ز تو خواستم تا یکی کینه ور

به کین سیاوش ببندد کمر

نبیره بدیدم جهانبین خویش ...

=====================

کلید واژه ها و برگزیده ها

1. کینه ور11
2. دشمن کینه ور
3. لشکر کینه ور
4. کینه وران
5. یکی کینه ور
6. پر خشم کینه وران
7. ز تو خواستم تا یکی کینه ور.....به کین سیاوش ببندد کمر
8. پر از جنگ و پر خشم کینه وران.......گرفتند زان پس عمود گران
9. دو خونی برافراخته سر به ماه......چنان کینه ور گشته از کین شاه
10. بپیش نیاکانت بسته کمر......بهر کینه گه با یکی کینه ور
11. بیاری فراوان سپاه آمدست......بسی کینه ور رزمخواه آمدست

با بررسی ابیات منتخب از شاهنامه فردوسی، مفهوم "کینه ور" به شرح زیر قابل تحلیل است:

1. "کینه ور" به عنوان صفت افراد دشمن و انتقام‌جو:

• "کینه ور" به افرادی اطلاق می‌شود که در دل کینه و دشمنی دارند و به دنبال انتقام‌گیری هستند. این صفت اغلب برای توصیف دشمنان و مخالفان به کار می‌رود.
  • "دل مردم کینه ور شاد کرد" (پادشاهی یزدگرد، بخش ۴): پادشاه با بخشش، دل مردمی را که کینه داشتند، شاد کرد.
  • "نباشد مگر دشمن کینه ور" (داستان کاموس کشانی، بخش ۵): در اینجا، "دشمن کینه ور" به عنوان یک تهدید جدی مطرح می‌شود.
  • "بسی کینه ور رزمخواه آمدست" (داستان کاموس کشانی، بخش ۱۴): سپاهی با تعداد زیاد و با روحیه کینه‌توزانه و جنگجو آمده است.
  • "چنو کینه ور باشد و رهنمای" (داستان خاقان چین، بخش ۴): فردی به عنوان کینه‌توز و راهنما توصیف شده است.
  • "بهر کینه گه با یکی کینه ور" (داستان بیژن و منیژه، بخش ۸): کمر بستن برای میدان کینه، همراه با یک فرد کینه‌توز.
  • "برد لشکر کینه ور همگروه" (داستان دوازده رخ، بخش ۶): لشکر کینه‌توز به صورت متحد حرکت کرد.
  • "چنان کینه ور گشته از کین شاه" (داستان دوازده رخ، بخش ۱۰): افراد به دلیل کینه شاه، بسیار کینه‌توز شده‌اند.
  • "پر از جنگ و پر خشم کینه وران" (داستان دوازده رخ، بخش ۲۳): جنگجویان کینه‌توز پر از خشم و آمادگی برای نبرد هستند.
  • "بیارد سپاهی به نو کینه ور" (داستان دوازده رخ، بخش ۳۱): آوردن سپاهی تازه و کینه‌توز به میدان جنگ.
  • "تا یکی کینه ور / به کین سیاوش ببندد کمر" (جنگ بزرگ کیخسرو با افراسیاب، بخش ۲۷): درخواست برای برگزیدن یک فرد کینه‌توز تا انتقام سیاوش را بگیرد.

2. "کینه ور" به عنوان عاملی برای جنگ و درگیری:

• حضور افراد یا لشکرهای "کینه ور" اغلب به معنای آمادگی برای جنگ، خونریزی و انتقام‌جویی است و می‌تواند منجر به درگیری‌های بزرگ شود.
  • "سپه را چو روی اندر آمد به روی / چو او کینه ور گشت و من چاره جوی" (پادشاهی یزدگرد، بخش ۴): رویارویی سپاهیان در حالی که یکی کینه‌توز و دیگری در پی چاره است.

3. "کینه ور" به عنوان صفتی منفی:

• در اغلب موارد، "کینه ور" صفتی منفی تلقی می‌شود که نشان‌دهنده خصومت، عدم بخشش و تمایل به خشونت است.

به طور خلاصه، "کینه ور" در شاهنامه فردوسی به فرد یا گروهی اطلاق می‌شود که دارای حس عمیق دشمنی و انتقام‌جویی است و این ویژگی آن‌ها را به سوی جنگ و درگیری سوق می‌دهد. این صفت اغلب برای توصیف نیروهای متخاصم و دشمنان به کار می‌رود و بر روحیه جنگ‌طلبانه و خصمانه آن‌ها تاکید می‌کند. فردوسی با استفاده از این واژه، به تصویر کشیدن شدت دشمنی‌ها و انگیزه‌های انتقام در داستان‌های حماسی خود می‌پردازد.